Adım İsmail Gül, Sinopluyum. İstanbul'da elektrik pano ve sac ustalığı, reklam, tabela ve demir dekorasyon işi ile uğraşmaktayım. İki tane kızım var. Kızlarım da benim gibi çeşitli derneklerde gönüllü olarak çalışmaktalar. Ben 20'li yaşlarımdan beri gönüllü olarak çeşitli derneklerde faaliyet göstermekteyim ve bu işi çok seviyorum. İnsanlara dokunabilmek, insanların dertlerine yardımcı olabilmek…

Deliler ve Veliler Derneği ile tanışmam 2018 yılının Eylül ayına denk geliyor.  Balat'ta tarihi ve turistik yerleri gezerken kahvehane kapısından içeri çay içmek için girdim. İçeride bir hareketlilik, bir telaş gördüm. Merak edip ne olduğuna baktığımda orasının aslında bir yardım derneği olduğunu öğrendim. Oradakilere benim de yardımcı olabileceğim bir konu olup olmadığını sordum. Daha sonra akşam aşevinde yemek yemeye gelecek insanlara yemek dağıtımında yardımcı olup olamayacağımı sordular, ben de seve seve yardımcı olabileceğimi söyledim. O gün yemek dağıtım işinde gönüllü olarak çalıştım, bu bana ayrı bir mutluluk ve huzur verdi. O gün bugündür derneğin çeşitli faaliyetlerinde gönüllü olarak görev almaktayım. Görüyorsam, duyuyorsam sorumluyum anlayışıyla hemen hemen haftada iki üç gün ve ihtiyaç olduğu zaman derneğe gelmekteyim. Dernekte çok değişik insanlar ve değişik karakterlerle, değişik hayatlarla tanışmak, onlarla hayatı paylaşmak insana çok enteresan ve garip geliyor. O yüzden buradaki hayatı, yardım işini çok seviyorum. Sokaklar soğuk, sokaklar ıssız ama dostu, öylece uzandığı zaman bir sokak lambası gibi aydınlatmak, bir yağmur gibi bereketli olmak insana huzur ve mutluluk veriyor.

Dernekle ilgili o kadar fazla güzel anım oldu ki… En duygusal ve mutlu olanı, hiç unutamadığım anımı seçmem gerekirse, Alman konsolosluğunun önündeki bir ağabeyi oradan alıp, ihtiyarlar evine yerleştirmemizi anlatırım. Onun gözündeki mutluluğu hiçbir şeye değişmem. Veren el ile alan eli buluşturmada köprü olmak insana huzur ve mutluluk veriyor.

Tabii bu arada güzel dostluklarımız da oldu gönüllüler arasında. Diyebilirim ki dört kardeşiz ama dört kardeşten sonra bir sürü kardeşim daha oldu. Deliler ve Veliler Derneği’nde insanın içi huzur buluyor, mutluluk doluyor.