İstanbul’da her zaman yaptığım gezintilerden birisinde tesadüfen kahvehaneyi gördüm ve içeri adım attım. O gün bu gündür yapılan işlerin az da olsa ilerlemesine vesile olmaya çalıştım. Hiçbir yere benzemeyen bir oluşum ile karşı karşıya kalmak beni çok heyecanlandırmıştı. Bir beklenti olmadan, toplumsal eksiklikleri gidermeyi görev bilmek kahvehane gönüllülerinin işi olmuştu. Bu da beni burada tutmak için yeterli bir sebepti. Yaklaşık iki senedir Deliler Kahvehanesinde hizmet etmekteyim. Bugüne kadar, aşevi yemek dağıtımında faal olarak görev aldım. Burada karşılaştığım manzaralar ve insanların hikayeleri kendi hayatımı düşünmemde bana rehberlik etti. Şikâyet ettiğim birçok şeyin başkaları için bir lütuf olduğunu anladım. Dolayısıyla sahip olduğumuz her şeye şükretmemiz gerektiği düşüncesi zihnimde yer etti. Yardım etmenin kişinin kendisi için yapılan bir faaliyet olduğunu öğrendim.

Hayatındaki döngüden biraz olsun çıkmak ve yeni bir şeyler deneyimlemek isteyen herkes kahvehaneye uğramalı ve gönüllü olmalıdır. İşlerin ucundan tutmak gerekir. Bu niye siz olmayasınız?