Sizlerle paylaşmak istediğimiz güzel mi güzel bir hikâyemiz daha var.

Takipçilerimiz hatırlayacaktır, daha önce paylaştığımız gönderilerde bahsetmiştik Mehmet abinin hikâyesinden. Eski bir öğretmen olmasından, çok uzun süredir sokakta yaşadığından ve tanıştığımızda sol ayağının ampüte edilmesi gerektiğinden haberiniz var...

Derneğimizle yolu kesiştikten sonra hastaneye yatırıldı, ameliyat ettirildi ve sonrasında da bir eve yerleştirildi. Şimdi her akşam kendisine üç kap sıcak yemek gidiyor ve temel ihtiyaçları karşılanıyor. Şimdi ise bu güzelliklerin ötesinde çok daha muhteşem bir gelişmeden bahsetmek istiyoruz.

Mehmet abiyi eve yerleştirdikten sonra kendisini daha iyi tanımaya başladık. Hikâyesinden öğrendiğimize göre geçmişte evliymiş ve bu evlilikten kendisini en son beş yaşında görmüş olduğu bir kız çocuğu varmış.

Kızımı görmeyi çok isterdim ama çok zor nasıl yaparım bilmem dedi. Bizler aracı olalım dedik ve her iki tarafın da rızası ile görüşme ayarladık.

Nihayetinde baba kız yirmi yıl sonra buluştular. 

Keşke ekranın sizler tarafına o gün yaşanılan hisler aktarılabilse. Kelimeler yerini bulsa...

Aslında burada anlatmak istediğimiz şey sadece Mehmet abinin hikâyesi de değil. İnsanın içindeki iyiliklere, güzelliklere vesile olmuş ve olacak olan o kudret.

Bizler Deliler ve Veliler Derneği gönüllüleri olarak elden gelenin fazlasına çabalamayı düstur edindik. Edindiğimiz bu düsturu sizlerle paylaşmayı ise borç biliriz. İnanıyoruz ki sayımız arttıkça ulaştığımız ihtiyaç sahipleri de artacak, artmakla kalmayıp türevi güzellikteki hikâyeleri de çoğaltacağız.

Sizler bizlerle, bizler sizlerle.. Nice güzel haberlerle görüşmek üzere, kalın sevgiyle...