Salih abi ile Ahmet abi...

Birbirini tanımayan iki evsiz...

Her ikisinin de ayak derisi kurtlanmış. Salih abinin hastalığı ileri derecede, öyle ki artık yürüme yetisini kaybetmiş. Bir hastane avlusu benzer kaderleri yaşayan bu iki insanı bir ara getiriyor.

Ahmet abi hasta olarak giriş yaptığı hastanede, Salih abiye refakatçilik yapmaya başlıyor. Yani Ahmet abi hem hasta, hem hasta bakıcı... Salih abinin yükünü hafifletmeye niyet edinmiş bir arslan yürekli, bir gönlü güzel...

Sonradan öğreniyoruz ki, Salih abi de Ahmet abiye yük olmamak için tam dört gün hiç sıvı tüketmemiş. "Tuvalete gitmem gerekir de Ahmet'e yük olurum diye içmedim." diyor.

Derneğimizin keşif gönüllüleri bir aksam sokaklarda araştırma için yola çıktıklarında tanış oluyorlar bu iki abiyle.

Her ikisi de daha donanımlı bir hastaneye yatırıldı. Yemekleri gönderildi, ilaçları tedarik edildi. Moral ziyaretleri yapıldı. Yürüyemeyen Salih abi sağlığına kavuştu. Ahmet abi ise huzur evine yerleştirildi ve gönüllümüz Mehmet Ali'nin son ziyaretinden sonra orada vefat etti.

Biz deriz ki "Asıl yarenlik karşılık beklenmeden yapılandır. Ahmet abidir asıl yaren. Ve bir insan başka insana vesiledir.

İnsan insanın şifasıdır!

Siz de şifa olmak isterseniz insanlara, buyurun katılın aramıza...